379) Քաղցած աղվեսը կախ ընկած ողկույզներով վազ տեսավ։ Նա ցանկացավ դունչը հասցնել խաղողին, բայց չկարողացավ։ Հեռանալիս ինքն իրեն ասաց.

Ոչի’նչ, դեռ խակ է։

Որոշ մարդիկ էլ այդպիսին են։ Ուժ ու կարողություն չունենալու պատճառով հաջողության չեն հասնում, մեղքը դնում են պայմանների վրա։

380) Ուղտը շատ ծույլ էր, մարդու մոտ աշխատել չէր ուզում ու աշխատանքից խուսափելու համար ապրում էր Ոռնացող անապատում։ Այնտեղ այս ահավոր ծույլը փուշ, ճյուղ, կաթնախոտ ու տատասկ։ Մի առավոտ ձին՝ թամբը մեջքին , սանձը բերանին, եկավ մոտն ու ասաց․

-Ու՛ղտ, ա՛յ ուղտ, դո՛ւրս արի ու մեզ նման աշխատի։

Ուղտը պատասխանեց․

-Ո՜ւզ, ո՜ւզ։

Հետո շունն ու եզը հերթով եկան նրա մոտ։ Ուղտը նրանց էլ մի <<ուզ>> ասաց։ Ձին գնաը ու պատմեց մարդուն։ Հենց այդ <<ուզն>> էլ նրան պատիժ դարձավ, դրանից մեջքին կուզ աճեց։

381) Ո՛չ չիլինի քանի որ նախադասությունները չեն համընկնում, եթե փորձենք շարել ապա այս ամենը կստացվի նախադասությունների շարք որոնք ընդանուր ոչինչ չունեն։