Երկու արաբ մեկը հիմար, մյուսը խելացի սար էին ուզում բարձրանային, որ արջ որս են։ Հիմարը ասաց․
-Ես իմ որսած արջու մորդին վաճառել եմ, իսկ դու վաճառե՞լ ես։
-Ես դառ արջ չեմ որսացել, ասաց մյուսՉէ, – պատասխանում է խելացին, – այդ մասին կմտածեմ, երբ արջին սպանած կլինեմ: Բայց ինչպե՞ս է, որ այդքան համոզված ու վստահ ես:
-Դա նրանից է, որ ես շատ լավ եմ կրակում։
Հետո նրանք սարը բարձրացան, ձորն իջան և իրար կորցրեցին: Հանկարծ հսկայական ժայռի ետևից հսկայական մի արջ հայտնվեց ուղիղ հիմար արաբի դիմաց, ով մի կողմ նետեց հրացանը, գետնին փռվեց և մեռած ձևացավ: Արջը նրան հոտոտեց լիզեց և գնաց։ Հետո խելացի արաբը հիմար արաբին մոտեցավ և հարցրեց թե ի՞նչ ասաց արջը․
Հիմարը, որ արդեն ավելի քիչ էր հիմար, քան առաջ, պատասխանեց.
– Արջն ասաց. “Սրանից հետո մորթիս չվաճառես, մինչև որ ինձ չքերթես”:
Էրիկ Ջհանգիրյան 